Ιοί ανθρώπινου θηλώματος

Πολλές λοιμώξεις δεν προκαλούν συμπτώματα σε υγιείς ανθρώπους. Το ανοσοποιητικό σύστημα καταστέλλει τη δραστηριότητα του ιού, γι 'αυτό ένα άτομο γίνεται φορέας λοίμωξης. Ταυτόχρονα, η μετάδοση παθογόνου, την οποία μεταφέρονται και άλλοι άνθρωποι με πλήρη κλινική γεώτρηση, δεδομένου ότι τα σωματίδια του ιού περιέχονται στα βιολογικά υγρά του ασθενούς. Το μάθημα κρυμμένης λοίμωξης μπορεί να είναι η κύρια αιτία μιας σημαντικής εξάπλωσης της νόσου: οι ασθενείς δεν εξετάζονται εγκαίρως και άλλοι άνθρωποι συνεχίζουν να μολύνουν ασυνείδητα.

Ο ιός του ανθρώπινου θηλώματος (HPV) μπορεί να περιγραφεί ως ένα εξαιρετικό παράδειγμα ενός κρυμμένου μολυσματικού παράγοντα. Οι περισσότεροι άνθρωποι μολύνονται με τουλάχιστον έναν τύπο HPV καθ 'όλη τη διάρκεια της ζωής, αλλά οι κλινικές εκδηλώσεις της νόσου δεν εμφανίζονται σε όλες τις περιπτώσεις. Οι γιατροί αποδίδουν αυξημένο κίνδυνο σχηματισμού κακοήθους όγκου σε μακρινές επιπλοκές λοίμωξης. Επιπλέον, οι ασθενείς που υποφέρουν από ανοσολογική ανεπάρκεια συχνά έχουν τόσο αρνητική συνέπεια της νόσου. Το θεματικό φάρμακο συμβάλλει στην καταστολή των συμπτωμάτων μιας λοίμωξης από HPV. Συνιστάται επίσης έγκαιρος εμβολιασμός.

Περισσότερα για την ασθένεια

Ο ιός του ανθρώπινου θηλώματος είναι το εργοστάσιο μόλυνσης που επηρεάζει το δέρμα και τις βλεννογόνες μεμβράνες των οργάνων. Η κύρια εκδήλωση της νόσου είναι η ανάπτυξη νεοπλάσματος στην περιοχή του ατόμου, τα γεννητικά όργανα της στοματικής κοιλότητας και του λαιμού. Σε ορισμένες περιπτώσεις, τα αιχμηρά θηλώματα σχηματίζονται σε μη ειδικά μέρη όπως το δέρμα των κατώτερων και των άνω άκρων. Ο εντοπισμός των κονδυλωμάτων εξαρτάται από τον τύπο HPV. Στους περισσότερους ανθρώπους, η λοίμωξη οδηγεί σε κρυμμένες μάχες λοίμωξης, αλλά όταν ληφθεί η ασυλία, ο ιός δείχνει τη μολυσματικότητα του. Σε ορισμένες περιπτώσεις, τα ανοσοδροπικά κύτταρα καταστρέφουν το παθογόνο ανεξάρτητα από 3 έως 6 μήνες μετά την εισβολή του.

Η λοίμωξη από τον HPV είναι η πιο κοινή σεξουαλικά μεταδιδόμενη ασθένεια. Ένας τέτοιος δείκτης μπορεί να εξηγηθεί από την υψηλή μολυσματικότητα του ιού και την ασυμπτωματική ροή της παθολογίας στους περισσότερους ανθρώπους. Η χρήση προφυλακτικών δεν αποφεύγει πάντα τη μόλυνση, έτσι ώστε ο ασθενής να μπορεί να διαδώσει περαιτέρω τον ιό με προστατευόμενες σεξουαλικές επαφές. Ταυτόχρονα, οι εμπειρογνώμονες ανέπτυξαν αποτελεσματικά εμβόλια που εμποδίζουν την ανάπτυξη μιας ογκογονικής μορφής HPV. Η ανοσοποίηση εμφανίζεται κορίτσια στη νεολαία επειδή η προστασία από τον ιό πρέπει να εισαχθεί πριν από την πρώτη σεξουαλική επαφή.

Χαρακτηριστικά του ιού

Ο ιός του ανθρώπινου θηλώματος είναι παθογόνο που περιέχει DNA. Σε αντίθεση με τα βακτήρια και άλλους μικροοργανισμούς, οι ιοί μπορούν να δείξουν μόνο τη δραστηριότητά τους στον πυρήνα μετά την εισαγωγή του κλουβιού και την ενσωμάτωση των δικών τους γενετικών πληροφοριών. Μετά από αυτό, το προσβεβλημένο κύτταρο αρχίζει να συνθέτει τις πρωτεΐνες που είναι απαραίτητες για τη συναρμολόγηση των σωματιδίων του ιού. Σχεδόν όλοι οι εκπρόσωποι της οικογένειας του θηλώματος επιτίθενται μόνο σε ένα είδος οργανισμού και οι λοιμώξεις από τον HPV μπορούν να εμφανιστούν μόνο στους ανθρώπους.

Οι επιστήμονες γνωρίζουν περισσότερες από 600 φυλές (τύπους) του ιού του ανθρώπινου θηλώματος, οι οποίες διακρίνονται από γενετικές πληροφορίες. 40 τύποι HPV προκαλούνται από διάφορες μορφές βλάβης στις βλεννώδεις μεμβράνες και το δέρμα. Ταυτόχρονα, η ταξινόμηση του βαθμού ογκογονικότητας των φυλών έχει σημαντική κλινική σημασία. Επομένως, ο καρκίνος του τραχήλου της μήτρας εμφανίζεται συχνότερα στην εισβολή των HPV 16 και 18. Αυτά τα μολυσματικά δραστικά συστατικά δεν εκδηλώνονται πάντα σε αλλαγές στο δέρμα.

Το HPV είναι εντυπωσιακό στο βασικό στρώμα του επιθηλίου. Το παθογόνο μπορεί να υπάρχει με τη μορφή ενός επεισοδίου που δεν σχετίζεται με το zell -dNA ή σε ολοκληρωμένη μορφή που σχετίζεται με το κυτταρικό γονιδίωμα. Είναι ο ολοκληρωμένος ιός παράγει τις απαραίτητες πρωτεΐνες και προκαλεί κλινικές εκδηλώσεις της νόσου. Η διάρκεια ζωής του HPV στο σώμα δεν αποτελεί άμεση αιτία κακοήθης αναγέννησης ιστών, αλλά η μεταφορά του ιού αυξάνει τον κίνδυνο παραγόντων κινδύνου για τον καρκίνο.

Μέθοδοι μόλυνσης

Ο ιός βρίσκεται στα βασικά επιθηλιακά κύτταρα, έτσι ώστε κάθε μικροτραύμη του δέρματος και των βλεννογόνων να αυξάνει τον κίνδυνο μόλυνσης. Στις περισσότερες περιπτώσεις, ο HPV μεταδίδεται με κολπική, πρωκτική ή στοματική σεξουαλική επαφή. Το προφυλακτικό μπορεί να ασφαλιστεί μόνο από το τμήμα της επιφάνειας του δέρματος, αλλά τα σωματίδια του ιού μπορούν ακόμα να διεισδύσουν στο σώμα μέσω άλλων καλύμματος. Η παρουσία των κονδυλωμάτων των γεννητικών οργάνων προδιαθέτει για τη μετάδοση παθογόνων, αλλά το εξωτερικά άθικτο δέρμα της νόσου είναι επίσης πηγή HPV.

Άλλες διαδρομές μετάδοσης

1. Μόλυνση του παιδιού κατά τη γέννηση. Τα παιδιά εμφανίζονται πιο συχνά στον αεραγωγό
2. Ανεξάρτητη μετάδοση του ιού από το ένα μέρος του σώματος στο άλλο
3. Η γενική χρήση των επιπέδων προσωπικής υγιεινής, συμπεριλαμβανομένων ξυραφιών, οδοντόβουρτσων και πετσέτων
4. Μετάγγιση αίματος. Πρόσφατες μελέτες επιβεβαίωσαν τη δυνατότητα μόλυνσης μετάγγισης.
5. Χειρουργικές επεμβάσεις υπό μη -τετραπλή συνθήκες

Παρά τις διάφορες αιτίες μιας ιογενούς εισβολής, μόνο ο σεξουαλικός τρόπος της λοίμωξης από HPV είναι κλινικός. Άλλες πηγές λοίμωξης χαρακτηρίζονται από χαμηλό κίνδυνο παθογόνων.

Παράγοντες κινδύνου

Εκτός από τις άμεσες επιλογές για τη μεταφορά του HPV, είναι επίσης απαραίτητο να ληφθεί υπόψη ο ρόλος των παραγόντων κινδύνου. Μιλάμε για τα χαρακτηριστικά ενός ανθρώπινου τρόπου ζωής και ορισμένων φυσικών καταστάσεων.

Βασικοί παράγοντες κινδύνου για τη μόλυνση

1. Ένας μεγάλος αριθμός σεξουαλικών εταίρων. Ακόμη και με ασφαλές σεξ, μια ενεργή σεξουαλική ζωή θα οδηγήσει σε μια λοίμωξη αργά ή γρήγορα.
2. Ηλικία. Στις περισσότερες περιπτώσεις, τα κονδυλωμάτων των γεννητικών οργάνων ανιχνεύονται σε εφήβους και νεαρούς ασθενείς, ενώ τα κονδύλια της στοματικής κοιλότητας και του αναπνευστικού συστήματος είναι χαρακτηριστικά των παιδιών.
3. Εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα. Οι ασθενείς με λοίμωξη από τον ιό HIV ή την αποκτηθείσα ανοσολογική ανεπάρκεια αποτελούν υψηλό κίνδυνο εισβολής ιών. Επιπλέον, ο HPV είναι πιο πιθανό να είναι συμπτωματικός μετά τη μεταμόσχευση των οργάνων.
4. Βλάβη στο δέρμα και τις βλεννώδεις μεμβράνες. Οι μικροτραμίνες διευκολύνουν τη διείσδυση του ιού στο βασικό στρώμα του επιθηλίου.
5. Το κάπνισμα και ο αλκοολισμός. Οι κακές συνήθειες αποδυναμώνουν τη δραστηριότητα της ανοσίας.
6. Λοιμώξεις από το Venate.

Επιπλέον, οι έγκυες γυναίκες περιλαμβάνονται στον κίνδυνο μόλυνσης. Πρέπει να θυμόμαστε ότι η εξάλειψη των παραγόντων αξιολόγησης για την ασθένεια είναι μια αποτελεσματική τακτική πρόληψης.

Κλινικός

Η περίοδος επώασης πριν από τις συμπτωματικές εκδηλώσεις της νόσου μπορεί να διαρκέσει αρκετούς μήνες ή όχι. Σε ασθενείς με ροπή ανοσολογίας, το σώμα μπορεί να καταστρέψει τη μόλυνση κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, αλλά η αυθόρμητη εξάλειψη του παθογόνου δεν εμφανίζεται πάντα. Ένα άτομο μπορεί να μολυνθεί με αρκετές φυλές ιών ταυτόχρονα. Τα σημάδια της λοίμωξης από HPV εμφανίζονται όταν εκτίθενται σε δυσμενείς παράγοντες που αποδυναμώνουν την ανοσολογική προστασία των ιστών. Λόγω της επαναλαμβανόμενης πορείας, το κονδυλωτό εξαφανίζεται τακτικά και σχηματίζεται ξανά. Οι ογκολογικές επιπλοκές των λοιμώξεων μπορούν να αναπτυχθούν εδώ και αρκετές δεκαετίες.

Πιθανές συνέπειες της νόσου:

1. Καρκίνωμα του τραχήλου της μήτρας - κακοήθη νεοπλάσματα του επιθηλιακού ιστού. Αυτός ο τύπος ογκολογίας συνδέεται μόνο με τον ιό του ανθρώπινου θηλώματος. Ο κίνδυνος ογκογένεσης μειώνεται στον έγκαιρο εμβολιασμό.
2. Καρκίνωμα φυτικών κυττάρων της οπής anall. Μια τέτοια επιπλοκή μπορεί να συμβεί σε άνδρες και γυναίκες. Τα πρώτα συμπτώματα του καρκίνου του Ανδού περιλαμβάνουν αιμορραγία και δερματική κνησμό.
3. Παραβίαση της ούρησης λόγω της κατασκευής της ουρήθρας με κονδυίο.
4. Bösy αναγέννηση των κονδυλωμάτων στο λαιμό και την στοματική κοιλότητα.

Ο καρκίνος του τραχήλου της μήτρας είναι μία από τις πιο συνηθισμένες αιτίες του θανάτου των γυναικών. Δεδομένου ότι αυτή η ασθένεια συνδέεται με μια ιογενή εισβολή, απαιτούνται τακτικές εξετάσεις σε γυναικολόγο. Τα σύγχρονα εμβόλια προστατεύουν τις γυναίκες από τα περισσότερα είδη HPV ογκογόνου.

Διάγνωση

Οι γυναικολόγοι, οι ουρολόγοι, οι βινεολόγοι και οι δερματολόγοι εξετάζονται από τον Condil. Κατά τη διάρκεια του πρώτου ραντεβού, ο γιατρός ζητά από τον ασθενή τα συμπτώματα, συλλέγει αναμητικά δεδομένα και πραγματοποιεί τους σχηματισμούς του δέρματος. Συνήθως, οι εκδηλώσεις HPV μπορούν εύκολα να ταυτοποιηθούν, αλλά πρέπει να αποκλειστούν άλλες ασθένειες. Γι 'αυτό, ο ειδικός θα συνταγογραφήσει οργανική και εργαστηριακή έρευνα.

Οι απαραίτητες διαγνωστικές μεθόδους:

1. Οργανική εξέταση του κόλπου και του τραχήλου (κολποσκόπηση). Μια τέτοια μελέτη διεξάγεται αναγκαστικά για τον έλεγχο των καρκινωμάτων του τραχήλου της μήτρας. Κατά τη διάρκεια της εξέτασης, ο γιατρός μπορεί να αναγνωρίσει πολλά θηλώματα και περιοχές επιθηλιακής δυσπλασίας.
2. Βιοψία - Υλικό υφάσματος στην περιοχή του δέρματος ή της βλέννας αλλάζει. Μια κυτταρολογική εξέταση του δείγματος σας επιτρέπει να εντοπίσετε κακοήθη κύτταρα.
3. Αλυσιδωτή αντίδραση πολυμεράσης - Η ανίχνευση σωματιδίων ιού HPV στο σώμα. Με την εκτέλεση αυτής της δοκιμής, η πιθανότητα δίνει την ευκαιρία να προσδιορίσει το στέλεχος του παθογόνου και το φορτίο του ιού.
4. Το Digentest είναι μια ανίχνευση υψηλής ανίχνευσης του DNA των ογκογονικών φυλών του ιού του ανθρώπινου θηλώματος. Η μελέτη χρησιμοποιείται ως αξιόπιστος έλεγχος.

Εκτός από αυτές τις μελέτες, ο γιατρός θα συστήσει στον ασθενή να κάνει δοκιμές για άλλες μολυσματικές ασθένειες, συμπεριλαμβανομένου του HIV και της σύφιλης.

Φαρμακευτική αγωγή

Τα αναπτυγμένα παρασκευάσματα κατά των λοιμώξεων από HPV μπορούν να εξαλείψουν μόνο τα συμπτώματα της νόσου και να αποτρέψουν τους σχηματισμούς ιστών. Η πλήρης εξάλειψη του ιού χρησιμοποιώντας φαρμακευτική θεραπεία είναι αδύνατη. Τα προφορικά και τοπικά δραστικά συστατικά συνταγογραφούνται σε περίπτωση υψηλής ογκογένεσης, ανοσολογικής ανεπάρκειας και άλλων μειονεκτικών συνθηκών. Εάν ο ιός δεν εκδηλώνεται με εξωτερικές αλλαγές, είναι γενικά γενικά προληπτικά μέτρα.

Πιθανές ημερομηνίες

1. Σαλικυλικό οξύ για την απομάκρυνση των κονδυλωμάτων. Δεν χρησιμοποιείται για την επεξεργασία του δέρματος του προσώπου και των γεννητικών οργάνων.
2. Κρέμες και αλοιφές με ανοσορυθμιστικά δραστικά συστατικά.
3. Podofilo - Μια αλοιφή με κυτταροστατικό αποτέλεσμα. Η εφαρμογή του φαρμάκου στο επηρεαζόμενο δέρμα οδηγεί στην καταστροφή παθογόνων στοιχείων.
4. Το τρικετό οξονικό οξύ για χημική καυτηρίαση γενικών και γεννητικών κονδυλωμάτων. Μπορεί να προκαλέσει τοπικό τμήμα.

Το φάρμακο που αναφέρεται θα πρέπει να χρησιμοποιείται μόνο υπό ιατρικό έλεγχο. Μετά την αφαίρεση των κονδυλωμάτων, η λοίμωξη από HPV μπορεί να εκδηλωθεί ξανά και ακόμη και να εξαπλωθεί σε άλλες περιοχές.

Χειρουργική θεραπεία

Ο γιατρός μπορεί να προσφέρει στους ασθενείς χειρουργικές και ελάχιστα επεμβατικές μεθόδους για την απομάκρυνση των κονδυλωμάτων. Συνήθως, τέτοιες μέθοδοι δεν προκαλούν επιπλοκές, αλλά τις πρώτες ημέρες μετά την παρέμβαση, μπορεί να συμβεί αιμορραγία από ιστούς.

Τύποι παρέμβασης:

1. συνηθισμένη χειρουργική εκτομή.
2. Κατάψυξη με υγρό άζωτο που ακολουθείται από την καταστροφή του προσβεβλημένου ιστού.
3. ηλεκτρική πήξη.
4. Απόσταση από θηλώματα με λέιζερ.
5. Χρήση ενός μαχαιριού ραδιοφωνικού κύματος.

Όλες οι διαδικασίες διεξάγονται υπό τοπική αναισθησία. Ο ειδικός επιλέγει την ασφαλέστερη μέθοδο για τη θεραπεία των κονσέρβων.

πρόβλεψη

Η πορεία της λοίμωξης του θηλώματος εξαρτάται από την ανοσολογική κατάσταση του ασθενούς και από ένα ορισμένο στέλεχος του ιού. Περίπου το 30% του πληθυσμού έχει αυθόρμητη εξάλειψη του παθογόνου που προκαλείται από ενεργό ανοσία. Η συμπτωματική ασθένεια συχνά εκδηλώνεται σε έγκυες γυναίκες, παιδιά, ηλικιωμένους και ασθενείς με ανοσολογική ανεπάρκεια.

Μια λοίμωξη HPV χαρακτηρίζεται από μια επαναλαμβανόμενη πορεία. Τα μορφωμένα θηλώματα μπορούν να εξαφανιστούν σταδιακά ή να εξαπλωθούν στο γειτονικό δέρμα. Οι ογκογονικές φυλές του ιού επηρεάζουν συχνότερα την βλεννογόνα μεμβράνη του τραχήλου και η προκύπτουσα επιθηλιακή δυσπλασία αυξάνει την επίδραση των παραγόντων κινδύνου για την αναγέννηση των ιστών όπως το κάπνισμα και τη χρήση του στοματικού αντισημαστικού. Ο όγκος μπορεί να σχηματιστεί στο σώμα 10-20 χρόνια μετά την εισβολή του ιού.

πρόληψη

Η πιο αξιόπιστη προληπτική μέθοδος είναι η πρώιμη ανοσοποίηση. Το εμβόλιο Gardasil, το οποίο περιέχει ιικές πρωτεΐνες και βοηθητικά συστατικά, λειτουργεί έναντι HPV 6, 11, 16 και 18 τύπων. Εάν ο εμβολιασμός γίνει μέχρι την πρώτη σεξουαλική επαφή σε νεαρή ηλικία, ο κίνδυνος της επακόλουθης ανάπτυξης του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας δεν είναι πάνω από 1%σε μια γυναίκα.

Πρόσθετη πρόληψη:

1. Χρήση προφυλακτικών ·
2. Σεξουαλική επαφή μόνο με αξιόπιστους εταίρους.
3. διεξοδική προσωπική υγιεινή.
4. Γυναικολογική εξέταση τουλάχιστον μία φορά το χρόνο.